Φτάσαμε λοιπόν στο χείλος του γκρεμού. Αυτό για το οποίο μας
προειδοποιούσαν τόσον καιρό, αυτό που φοβόμασταν. Και καλούμαστε να
αποφασίσουμε. Αυτή η βαριά ευθύνη είναι στις πλάτες μας, ως συνήθως.
Όπως και όλα τα υπόλοιπα βάρη που άδικα μας έχουν φορτώσει.
Σε ένα κλίμα διχασμού, που όποιος έχει την αντίθετη άποψη γίνεται
ξαφνικά εχθρός μας. Με μία βουή παραπληροφόρησης και προπαγάνδας να μας
ξεκουφαίνει, πρέπει να σταθούμε πίσω από το παραβάν ψύχραιμα και να
αποφασίσουμε ποιο θα είναι το μέλλον μας.
Έλα όμως που δεν ξέρουμε για τι πραγματικά αποφασίζουμε. Γιατί
κανένας δεν μπορεί να μας το εγγυηθεί. Όσοι προσπαθούν να μας πείσουν
για το τι ακριβώς θα συμβεί, μας έχουν πει ψέματα στο παρελθόν. Γιατί να
τους πιστέψουμε για το μέλλον;
Εσύ που θα ψηφίσεις ΝΑΙ: έχεις τρομοκρατηθεί, βλέπεις τις ουρές στα
ΑΤΜ και φοβάσαι. Φοβάσαι μη χάσεις ότι σου έχει απομείνει. Έστω κι αυτό
το λίγο. Φοβάσαι ότι ο κόσμος είναι ούτως ή άλλως άδικος και μπορεί να
γίνει ακόμη πιο άδικος για σένα, για όλους μας. Είχες άλλα όνειρα για
τον τόπο σου, το ξέρω. Πίστευες ότι ανήκαμε στην Ευρώπη. Είχαμε τα
προβλήματά μας, αλλά ανήκαμε στην ομάδα των ισχυρών. Φοβάσαι λοιπόν μη
σε διώξουν. Και λες ΝΑΙ. Παίρνεις μεγάλη απόφαση, να το ξέρεις. Γιατί
παραδίνεσαι. Φοβάσαι το άγνωστο. Κάνεις μεγάλο συμβιβασμό. Ο φόβος σου
μιλάει. Τον εμπιστεύεσαι;
Εσύ που θα ψηφίσεις ΌΧΙ: σε πνίγει το άδικο. Λες δεν πάει άλλο αυτή η
κατάσταση. Σου τη δίνουν όλοι αυτοί με τις γραβάτες που βγαίνουν και
σου κουνάνε το δάχτυλο. Όλοι αυτοί οι βολεμένοι. Και θέλεις να τους
πληρώσεις με το ίδιο νόμισμα, να τους κάνεις μια φάρσα, να τους κάνεις
να το φυσάνε και να μην κρυώνει. Γιατί σε αδίκησαν, ποιος σου λέει ότι
δεν θα το κάνουν ξανά και ξανά; Έχεις απελπιστεί λοιπόν και εκρήγνυσαι.
Και λες ΌΧΙ. Παίρνεις μεγάλη απόφαση, να το ξέρεις. Γιατί ρισκάρεις.
Προχωράς στο άγνωστο. Δεν ξέρεις τι σε περιμένει. Η απελπισία σου
μιλάει. Την εμπιστεύεσαι;
Και καλούμαστε να αποφασίσουμε. Θέλουμε να πηδήξουμε ή να μας
σπρώξουν; Πόσο μικρές λέξεις το ΝΑΙ και το ΌΧΙ, αλλά πόση ευθύνη
κουβαλάνε μαζί τους; Ότι κι αν αποφασίσεις, να σκεφτείς την ευθύνη που έχεις. Απέναντι σε
αυτό που θεωρείς σωστό ή σοφό, απέναντι στο δίκαιο. Απέναντι σε εσένα
και αυτούς που αγαπάς. Αλλά και απέναντι στους συνανθρώπους σου, αυτούς
που δεν γνωρίζεις καν. Αυτούς με τους οποίους θα πορευτείς μαζί τους και
μετά το ΝΑΙ ή το ΌΧΙ σου. Έχεις ευθύνη να το κάνεις όταν έρθει η ώρα να
πάρεις την απόφαση. Γιατί μαζί θα ζήσουμε.
Κι αν τελικά επικρατήσει το ΝΑΙ σου ή το ΌΧΙ σου, να χαρείς. Να το
γιορτάσεις. Αλλά επειδή θα φέρεις την ευθύνη του, θα έχεις σκληρή
δουλειά. Για να πείσεις αυτούς με τους οποίους διαφώνησες ότι είχες
δίκιο, ότι πήρες την σωστή απόφαση.
Κι αν τελικά το ΝΑΙ σου ή το ΌΧΙ σου δεν νικήσει, να το δεχτείς με
αξιοπρέπεια. Γιατί έχουμε Δημοκρατία και αυτή θα έχει νικήσει σε κάθε
περίπτωση. Και να το δεις σαν ευκαιρία, να ελπίζεις και μετά από αυτό,
ότι θα τα καταφέρεις, ότι θα τα καταφέρουμε μαζί.
Θα ζήσουμε και μετά από αυτό, είναι σίγουρο. Όσο σίγουρο είναι ότι
είτε με ΝΑΙ, είτε με ΌΧΙ, η δουλειά που θα πρέπει να κάνουμε όλοι μαζί
είναι σκληρή. Ξεκινώντας από εμάς τους ίδιους. Να αλλάξουμε εμάς. Εκεί να
δεις δουλειά που χρειάζεται. Και μάλιστα ατελείωτη. Αλλά δεν θα
χρειαστεί να κάνεις τίποτα άλλο.