Η πολλή άσκηση είναι περιττή, αν όχι επιβλαβής, ενώ αντίθετα
ωφελεί, αν γίνεται με μέτρο. Έτσι, το τζόκινγκ έχει καλύτερα
αποτελέσματα, χαρίζοντας περισσότερα χρόνια ζωής, όταν είναι ήπιο και
όχι έντονο, σύμφωνα με μια νέα δανική επιστημονική έρευνα. Η μελέτη
κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το πολύ συχνό και εντατικό τζόκινγκ μπορεί
να γυρίσει "μπούμερανγκ" και να αποδειχτεί επιβλαβές για την υγεία.
Οι
ερευνητές, με επικεφαλής τον Πέτερ Σνορ του Νοσοκομείου
Φρεντέρικσμπεργκ της Κοπεγχάγης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο
περιοδικό του Αμερικανικού Κολλεγίου Καρδιολογίας, σύμφωνα με το Γαλλικό
Πρακτορείο, μελέτησαν για 12 χρόνια σχεδόν 1.100 άτομα που έκαναν
τζόκινγκ, σε σύγκριση με 413 που δεν έκαναν καθόλου.
Η μελέτη
κατέγραψε τις ώρες που έκανε τζόκινγκ ο καθένας μέσα στην ημέρα, τη
συχνότητα μέσα στην εβδομάδα και τον ρυθμό της άσκησης, συσχετίζοντάς τα
με την υγεία κάθε ατόμου. Το συμπέρασμα είναι ότι όσοι έκαναν τζόκινγκ
"με το μαλακό", είχαν τον μικρότερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου. Οι μανιακοί
με το τζόκινγκ είχαν ίδια πιθανότητα να πεθάνουν πρόωρα, με όσους
προτιμούσαν... τον καναπέ.
Το ιδανικό τζόκινγκ -που σχετίζεται με
την χαμηλότερη θνησιμότητα- φαίνεται να είναι αυτό στο οποίο αφιερώνει
κανείς μία έως δυόμιση ώρες την εβδομάδα, με συχνότητα όχι πάνω από
τρεις φορές την εβδομάδα. Επίσης, χαμηλότερη είναι η θνησιμότητα όσων
κάνουν τζόκινγκ με αργό έως μέτριο ρυθμό (έως οκτώ χιλιόμετρα την ώρα),
ενώ όσοι προτιμούν τον γρήγορο ρυθμό (με πάνω από 11 χιλιόμετρα την
ώρα), σαν να τρέχουν, έχουν σχεδόν τον ίδιο κίνδυνο πρόωρου θανάτου με
όσους κάνουν καθιστική ζωή.
Σε γενικές γραμμές, οι τζόγκερ έχουν
χαμηλότερη αρτηριακή πίεση, μικρότερο δείκτη σωματικής μάζας (αναλογία
βάρους/ύψους), ενώ καπνίζουν λιγότερο.
"Είναι σημαντικό να
κατανοηθεί ότι ο ρυθμός του αργού τζόκινγκ ισοδυναμεί με έντονη άσκηση,
ενώ του γρήγορου τζόκινγκ αντιστοιχεί με πολύ έντονη άσκηση. Όταν
κάποιος κάνει τζόκινγκ επί δεκαετίες, αυτό το επίπεδο δραστηριότητας
μπορεί να επιφέρει κινδύνους για την υγεία του, ιδίως για το
καρδιαγγειακό σύστημά του" δήλωσε ο Πέτερ Σνορ.
Και άλλες μελέτες στο παρελθόν έχουν καταλήξει στη διαπίστωση πως η έντονη άσκηση μπορεί να κάνει περισσότερο κακό παρά καλό.
"Η
σχέση ανάμεσα στο τζόκινγκ και στη θνησιμότητα δείχνει πως μπορεί να
υπάρχει ένα άνω όριο για την άσκηση, μια ″δόση″ που είναι η άριστη για
την υγεία. Αν ο στόχος κάποιου είναι να μειώσει τον κίνδυνο θανάτου και
να βελτιώσει το προσδόκιμο ζωής του, τότε το τζόκινγκ λίγες φορές την
εβδομάδα με μέτριο ρυθμό είναι μια καλή στρατηγική. Οτιδήποτε
περισσότερο δεν είναι απλώς περιττό, αλλά μπορεί να αποβεί και βλαβερό"
πρόσθεσε ο Δανός επιστήμονας.
