Τετάρτη 3 Μαΐου 2017

Olympiacos B.C., η ομάδα όλων των Ελλήνων!

Ο Χάρης Σταύρου βλέπει τους πάντες να χειροκροτούν τον μπασκετικό Ολυμπιακό, εξηγεί ένα tweet που προκάλεσε αντιδράσεις και ελπίζει πως κάποια μέρα θα επικρατήσουν η λογική και ο ρομαντισμός.

Αν είσαι γύρω στα 30-35 και αγαπάς το μπάσκετ, τότε σίγουρα μεγάλωσες με τους δικούς σου ανθρώπους να σου μιλούν για εκείνη τη ρομαντική εποχή των 80's που "άδειαζαν οι δρόμοι κάθε φορά που ο Άρης έπαιζε στην Ευρώπη". Σίγουρα έχεις ακούσει ιστορίες για τις Πέμπτες που η Ελλάδα ακολουθούσε στον ρυθμό που έδιναν οι κιτρινόμαυροι, η μοναδική ομάδα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού που κατάφερε να ενώσει τους Έλληνες φιλάθλους και να τους πείσει να την υποστηρίξουν μαζικά. Τώρα, τρεις δεκαετίες μετά, μια άλλη παρέα ανθρώπων γράφει τη δική της ιστορία και όσο κι αν στην εποχή που ζούμε αυτό που θα διαβάσετε ακούγεται παράλογο, έχει κερδίσει τη συμπάθεια και την παραδοχή των πάντων για όσα έχει πετύχει στο παρκέ με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο.

Ο Ολυμπιακός της περιόδου 2011-2017 έχει δημιουργήσει τη δική του "σχολή" και τη δική του φιλοσοφία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Λειτουργεί διαφορετικά από τα μεγαθήρια της ηπείρου, έχει μάθει από τα λάθη του παρελθόντος, ακολουθεί μια πιο ορθολογική πολιτική στον τρόπο με τον οποίο χτίζεται, ανακαινίζεται και εκσυγχρονίζεται χρόνο με το χρόνο και συνεχίζει να σοκάρει τους ζάμπλουτους αντιπάλους του που με πολλαπλάσια μπάτζετ προσπαθούν να φτάσουν στην κορυφή της Ευρώπης, συνήθως με αρνητικά αποτελέσματα.

Ο Ολυμπιακός της περιόδου 2011-2017 θυμίζει εκείνον τον συμμαθητή μας που όταν παίζαμε μπάσκετ ή ποδόσφαιρο βούταγε στο τσιμέντο, έσκιζε τα γόνατά του, μάτωνε τους αγκώνες του, αλλά σηκωνόταν σαν ελατήριο και συνέχιζε να παλεύει λες και δεν είχε συμβεί τίποτα. Αυτός ο Ολυμπιακός είναι φτιαγμένος για τα δύσκολα, είναι καταδικασμένος να παλεύει μέχρι να αφήσει στον αγωνιστικό χώρο και την τελευταία σταγόνα του ιδρώτα του. Κάποιες φορές θα κερδίσει, κάποιες φορές θα μείνει από οξυγόνο, όμως θα ανακάμψει και θα μπει ξανά στην αρένα για να αγωνιστεί. Δεν χρωστά τίτλους, έχει αθλητές που γνωρίζουν τι σημαίνει πρωταθλητισμός και δεν τρομάζουν από έδρες, ούτε από εκατομμύρια, ούτε από διαιτητές.



Αυτό το "τιτίβισμα" πριν από μερικές μέρες ενόχλησε πολλούς, κυρίως εκείνους που γνωρίζουν ότι δεν ανήκουν (και μάλλον δεν θέλουν να ανήκουν) σε μια νορμάλ, ακομπλεξάριστη κοινωνία και το πήραν προσωπικά. Ζούμε σε μια εποχή που κάθε άνθρωπος μπορεί να βρει στο διαδίκτυο βήμα για να αντιδράσει, να βρίσει, να προσβάλλει, ακόμη και να απειλήσει πίσω από ένα ανώνυμο προφίλ και ένα παγωμένο πληκτρολόγιο. Ευτυχώς οι συγκεκριμένοι "στρατοί" είναι η μειοψηφία. Δυστυχώς όμως υπάρχουν, είναι άνθρωποι που δεν θέλουν να ακούσουν και να συζητήσουν, οπαδοί που δεν ενδιαφέρονται για την ομορφιά του αθλητισμού, αλλά για την δική τους επιβεβαίωση.