Παρασκευή 25 Απριλίου 2014

Πώς θα εκφραστεί η οργή και αγανάκτηση του κόσμου που δε μιλάει;

Μέχρι τα μεσάνυχτα της Κυριακής κατατίθενται οι συνδυασμοί για τις αυτοδιοικητικές εκλογές! Ναι, μπορούν να γίνουν και συμπληρωματικές δηλώσεις στα Πρωτοδικεία, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις, είτε δεν τρέχει τίποτα είτε χάνεται τελείως η μπάλα από το εκλογικό γήπεδο! 

Δεν ξέρω αν θα τα δούμε και θα τα ζήσουμε ΟΛΑ σε αυτές τις εκλογές, αλλά είμαι σίγουρος πως δε θα πλήξουμε, με τίποτα, από όσα μπορεί να συμβούν ή θα γίνουν! 

Εκλογές, λοιπόν. Με όλους όσοι έχουμε το δικαίωμα του εκλέγειν, να επιλέγουμε και να αποφασίζουμε τι θα ρίξουμε στην κάλπη. Ποιον συνδυασμό και ψηφοδέλτιο θα εμπιστευτούμε. Ποιους θα κρίνουμε άξιους και ικανούς για να μας εκπροσωπήσουν!  

Εάν μου πει κάποιος ότι αυτές οι εκλογές έχουν, έστω και στο ελάχιστο, μία, μόνο μία, ομοιότητα με προηγούμενες, το λέω, θα νομίσω πως αστειεύεται! Όχι για την επιλογή του καθενός, που μπορεί να είναι η ίδια, με τα ίδια και στα ίδια με τις προηγούμενες εκλογές, αλλά για τις συνθήκες που διεξάγονται αυτές οι εκλογές! Ποιες είναι οι συνθήκες; Ελάχιστη επιρροή των κομμάτων, μηδενική παρέμβαση παραγόντων, τέλος στις υποσχέσεις και τις «δεσμεύσεις» για μετά τις εκλογές και το βασικότερο και κυριότερο, ουδείς μπορεί να υποσχεθεί διορισμό στο Δημόσιο! Οι εποχές του ταξίματος φαίνεται που περάσανε! Κανένας νοήμων πολίτης δεν τρώει το κουτόχορτο της «υποσχετικής» διορισμού ή «φτιαξίματος» μετά τις εκλογές! Ξέρετε τι λέει ο πολίτης, ο νοήμων πολίτης, στον υποψήφιο που ζητά την ψήφο του - δηλαδή την εμπιστοσύνη του - για την επομένη των εκλογών; Δεν υπάρχει επομένη, «φτιάξε με τώρα και μαζί σου»! Και πολύ καλά κάνει ο πολίτης που από θύμα των πολιτευόμενων και άβουλο ον, έγινε απαιτητικός! Όχι, εννοείται, για αίσχη και ακρότητες, αλλά για να μη βγαίνει ο κάθε τυχάρπαστος πολιτευόμενος και τάζει, το 2014, στους πάντες τα πάντα! 

Να υπάρχει σύνεση, μέτρο, λογική και αλήθεια! Άλλωστε, ποιος μπορεί να πείσει ποιον ότι ναι μεν σήμερα είναι ο τάδε στα «πράγματα», αλλά αύριο δεν έρχονται αλλιώς οι καταστάσεις και ο τάδε πάει στα Τάρταρα και έρχεται στα πράγματα, λέμε, ο δείνα; 

Με λίγα λόγια, δε μασάει ο κόσμος από υποσχέσεις, από ταξίματα, από απειλές, από φοβέρες, θεούς και δαίμονες! Ο πνιγμένος τι έχει να χάσει; Μόνο σανίδα να πιαστεί θέλει! Δίχως υποσχετικές, παραγοντιλίκια και φοβέρες για το «σώσιμο»!
 
του Ηλία Γιαννόπουλου